Halllloooooo Jevo's

Lieve familie en vrienden,

Toen ik in m’n boekje ging kijken waar ik was gebleven met schrijven schrok ik een beetje, alweer een maand geleden. Maar de tijd vliegt zo ontzettend voorbij. Ondanks dat het allemaal wat gewoontjes is geworden en we gewend zijn geraakt aan de Afrikaanse levensstijl maken we nog zo ongelofelijk veel mee, het is hier nog steeds geweldig. Ons visum is begin april ook verlengd, goed nieuws, op naar de volgende twee maanden. De afgelopen maand hebben Mike en ik ook veel vorderingen gemaakt in het project. De De literatuurstudie is afgerond en de interviews en enquêtes zijn afgenomen, deze zijn we op dit moment nog aan het verwerken. Alles loopt hier wel op Afrikaanse stijl en het duurt lang voordat we iets voor elkaar krijgen, maar blij dat alles gaat lukken en we het ziekenhuis mooie aanbevelingen en extra’s kunnen geven.
Het weekend van 18-19-20 april zijn we naar Maranatha afgerezen, het mooie stukje strand in Ada Foah. Hier weer een geweldig weekend beleefd met lieve mensen, veel feesten, kampvuur, zonnen, zwemmen en slapen in schattige hutjes. Weer even helemaal back to basic. Ook leuk om alle meiden weer te zien. Op zondag kwam de familie van Mike ook naar Maranatha en zijn we maandag samen met hen in een afgehuurde trotro terug gerezen naar Golokuati. Dat was echt een luxe.
Op 25 april ben ik naar Accra (de hoofdstad) gerezen, op naar weer een geweldig weekend. Ja, mensen ik heb het zwaar hoor, hihi. Op die vrijdag had ik eerst afgesproken met de meiden uit Ada Foah bij de grote shopping mall. Daar heerlijk gegeten en wat rondgesnuffeld. Fijn om weer wat luxe en westerse dingen te zien. Toen zijn we naar het guest house gegaan om onze spullen te stallen en klaar te maken voor het strand; Labadi beach. Dit was een groot strand in Accra vol met leuke terrasjes en barretjes. Hier ook voor het eerst een slang om mijn nek gehad, ieeeel. Geen idee hoe ik zo ver ben gekomen want ik durfde hem in het begin niet eens aan te raken. Na wat lekkere drankjes zijn we terug naar het guest house gegaan om ons als echte meiden klaar te maken voor een party night. Op naar Afrikiko voor een echt Nederlands feest. Jaja, ook hier werd ook koningsdag gevierd, georganiseerd door de Nederlandse ambassade. Helaas waren er geen frikadellen en kroketten, deze stonden nog op het vliegveld en kwamen niet door de douane. Jammer… hadden we wel heel erg naar uit gekeken. Maar wel een fantastische avond gehad met alleen maar Nederlandse mensen, gezelligheid, live optredens en Nederlandse muziek. Naar afloop nog naar een club in Osu (wijk in Accra) geweest. We waren om 4u ’s nachts terug in het guest house. Kortom dit was weer een hele geslaagde dag en avond. De dag erna (zondag) zijn ik en peter al weer vroeg uit de veren; op zoek naar de volgende gestolen telefoon. We hebben de hele dag rondgereden met politiemannen in burger, alsmaar de locatie van de zoek mijn Iphone app volgen. Dit was een heel avontuur zeg. Hierbij ook een cel met gevangenen gezien op Kaneshie station. Dit is een van de meest criminele trotro stations in Accra. Ik dacht eerst dat er maar 3 in 1 cel zaten (het was er donker). Uiteindelijk bleek dat er 33 kopjes naar me zaten te zwaaien en bij elkaar in 1 cel zaten. Dit was wel heel confronterend en bizar om te zien. Gelukkig hebben we de telefoon ’s avonds wel terug gevonden in een andere trotro, de buit was verstopt in de zitting van de stoel. Super nieuws natuurlijk, ze horen gewoon van je spullen af te blijven. ’s Avonds ben ik nog met Mike meegegaan naar het vliegveld om zijn familie af te zetten. Na nog een nachtje te hebben overnacht in Accra zijn we maandag terug gerezen naar ons veilige en rustige Golokuati.
Jaja, ook vorige week was het water weer op, de regen komt maar niet. Dus hebben we op woensdag 29 april weer emmertjes water lopen scheppen uit een tank naar de put. Maar liefst 4000 liter. Dit kun je in Nederland eigenlijk echt niet voorstellen.
Op 1 mei was het de dag van de arbeid, net als in Nederland, alleen hier wordt dat natuurlijk uitgebreid gevierd met veel Afrikaanse feesten en muziek. We zijn naar Palm Paradise (een terras in Kpando, de stad van het ziekenhuis) gegaan, hebben daar lekker wat gegeten en gedronken. Ook was hier een kerkdienst.
Afgelopen weekend hebben we het rustig aan gedaan. Zaterdag zijn we gaan zwemmen in de grote stad Ho en zondag weer een flinke slag geslagen in het project.
Deze maandag hebben Mike en ik een senior high school bezocht in Kpando. Erg leuk om dit te zien. De scholen bevinden zich allen buiten in verschillende gebouwen. Er zitten zo’n 50 leerlingen in 1 klas, die allen rondlopen in uniform en hetzelfde kapsel. Ongelofelijk dat we altijd weer bij de hoogste directeur op de kantoren uit komen, alleen door onze huiskleur, het went nooit.
Deze week zijn Stijn en Peter ook terug gekomen vanuit Accra samen met de vriendinnen. Het is nu een erg gezellige boel met z’n 7. Ze hebben mega veel voetbal shirtjes, broeken, ballen, fluitjes, schoenen meegenomen voor de kinderen hier in het dorp. Deze gaan we vanmiddag uitdelen. Daar kijk ik nu al naar uit, wat zullen ze er blij mee gaan zijn.
Zo alweer een heel lang verhaal geworden, kan ook niet anders na zo lang weer niet geschreven te hebben. Zoals jullie lezen gaat het nog steeds super met mij. Nog maar een maandje… en wil nog zoveel van Ghana zien. Maar dat gaat helemaal goed komen.
Tot snel lieve Blafono’s, Jevo’s and Obruni’s. (witte mens in de inheemse talen).

Liefs Anouk.