Jaaaaaaa ik ben in afrika!!
Door: Anouk van der Veeken
Blijf op de hoogte en volg Anouk
12 Februari 2015 | Nederland, Rijen
Lieve vrienden,
Hier dan mijn eerst echte reisverslag vanuit Ghana. Ik ben nu al van de ene verbazing in de andere terecht gekomen. Het begon al in het vliegtuig waar we als enige blanke in zaten (niet racistisch bedoeld overigens). Toen we aankwamen in Accra (hoofdstad van Ghana) was er net een voetbalwedstrijd bezig, de Afrika cup, tussen Ghana en Ivoorkust. De douane en andere mannetjes in uniformen zaten dit allen te kijken en bij elke penalty werd er flink geroepen en gejuicht, super gaaf om te zien dat dan iedereen voor zoiets het werk plat legt. We zijn hierna met zijn allen in een trotro naar een guest house gegaan waar we hebben overnacht. De volgende dag (09/02) hebben we nog een stukje door de wijk in Accra gelopen waar de kippen en geiten overal liepen op straat en we door iedereen vriendelijk werden begroet. De trotro zou er om 9:30u zijn om ons naar het huis te brengen in Gulokuati, Afrikaanse tijd was dit iets na 11u geworden. We zijn eerst nog even snel naar de shopping mall geweest voor de supermarkt en een simkaart in Accra, hierna 4.5 uur in de trotro gezeten naar Gulokuati. Verbazingwekkend om alles te zien vanuit daar. Allemaal vrouwen met grote bakken op het hoofd die achter de trotro letterlijk aanrennen om je iets te verkopen. Ik vond dit ook wel erg om te zien, want voor een zakje water betaal je hier 15 cent en daarvoor stonden ze uren lang met wel 30 kg op hun hoofd dit te verkopen. Toen kreeg ik al gelijk het gevoel; wat hebben we het toch verdomd goed in Nederland. Oja en ik dacht dat ik dikke billen had maar die Ghanezen hier, whow, dat is letterlijk een zadel voor alle kinderen die op de ruggen zitten.
Eenmaal aangekomen in Gulokuati dachten we eindelijk wat rust te hebben, maar dit bleek niet zo, we werden al door zo’n 10 kindertjes opgewacht en super vriendelijk begroet. Hierna natuurlijk gelijk gespeeld en geklets (jaja in het Engels en dat lukte me redelijk hihi).
Het huis is super luxe voor hier. We hebben allemaal onze eigen slaapkamer, grote woonkamer, keuken en 2 douches. Het is tevens wel een huis voor 12 personen en we zitten er maar met z’n vieren in. We hadden nog net onze klamboe opgehangen voor de donker (dat is hier al om 18:00u) en toen viel al gelijk de stroom uit. Het blijkt dat deze hier om de dag 12 uur uit gaat omdat er te veilig stroom is voor het land. Water hebben we overigens het grootste gedeelte van de dagen wel, tenzij de stroom uitvalt en het water dus niet opgepompt kan worden. Dikke prima te doen.
De dag daarop (10-02) werd ik om 6:00u al gewekt door onze huisdieren: de hanen. We hebben overigens ook geitjes en hagedissen, die zit er overigens ook een in mijn kledingkast en ben verbazingwekkend niet in paniek geraakt (volgens mij zit hij er nog steeds), best knap vond ik zelf. Helaas geen uilen nog gevonden katerkoppen. We hadden hierna om 10:00u een afspraak op onze stage plaats: het Margaret Marquart Catholic Hospital in Kpando. We werden openlijk ontvangen door zuster Magdalena die ons heeft rondgeleid. Er hing een heerlijk rustig sfeertje en ze hadden verschillende afdelingen en units, zag er echt goed uit. Heb er super veel zin in om daar volgende week te starten. We mogen zelf alles bepalen waar we willen staan en helpen, heel vrij en fijn. Na het ziekenhuis zijn we naar de markt en slager gegaan. Ze hebben hier geen supermarkten dus moeten overal alles vandaan halen, heeft wel wat. Bij de slager lag letterlijk alles van hoofden met hersenen tot darmen en tongen. Heel smakelijk vooral toen ik een stuk tegen mijn kop aan kreeg geworpen waardoor ik natuurlijk wel lichtelijk in paniek raakte. Deze dag hebben we ook stof gekocht en sandalen voor het zusters jurkje, deze wordt op maat gemaakt in de kleur groen, zal me vast goed staan uhum hum.
Gisteren (11/02) hebben we om 9:00u een kerkdienst bijgewoond op de dag van de zieken. Deze begon uiteindelijk pas om 10:00u (Afrikaanse tijd he) en duurde tot maar liefst 14:00u. ontzettend lang maar heel gaaf om te zien, er werd gedanst en gezongen en we werden zelfs speciaal voorgesteld aan de bevolking in de dienst. Hierna zijn we naar een pottenbakkerij gegaan die in de middle of nowhere zat tussen allemaal andere huisjes en steegjes. Hier maakte ze alles zelf met de hand met klei en bakje het daarna tussen vuur met stenen. Heel gaaf om te zien hoe ze hier met heel weinig middelen prachtige dingen maken.
We hebben natuurlijk ook al de nodige alcohol op bij een barretje in het dorp, nouja barretje kun je het niet noemen maar je zit er wel heel relaxt en het wordt gerund door een super lieve vrouw.
Nou lieve vrienden dit is het zo’n beetje wat ik de afgelopen dagen heb meegemaakt, waarschijnlijk veel dingen vergeten omdat er echt zo veel op me af komt.
Spreek jullie snel weer,
Veel liefs uit het 35 graden zonnige Gulokuati,
Anouk
Hier dan mijn eerst echte reisverslag vanuit Ghana. Ik ben nu al van de ene verbazing in de andere terecht gekomen. Het begon al in het vliegtuig waar we als enige blanke in zaten (niet racistisch bedoeld overigens). Toen we aankwamen in Accra (hoofdstad van Ghana) was er net een voetbalwedstrijd bezig, de Afrika cup, tussen Ghana en Ivoorkust. De douane en andere mannetjes in uniformen zaten dit allen te kijken en bij elke penalty werd er flink geroepen en gejuicht, super gaaf om te zien dat dan iedereen voor zoiets het werk plat legt. We zijn hierna met zijn allen in een trotro naar een guest house gegaan waar we hebben overnacht. De volgende dag (09/02) hebben we nog een stukje door de wijk in Accra gelopen waar de kippen en geiten overal liepen op straat en we door iedereen vriendelijk werden begroet. De trotro zou er om 9:30u zijn om ons naar het huis te brengen in Gulokuati, Afrikaanse tijd was dit iets na 11u geworden. We zijn eerst nog even snel naar de shopping mall geweest voor de supermarkt en een simkaart in Accra, hierna 4.5 uur in de trotro gezeten naar Gulokuati. Verbazingwekkend om alles te zien vanuit daar. Allemaal vrouwen met grote bakken op het hoofd die achter de trotro letterlijk aanrennen om je iets te verkopen. Ik vond dit ook wel erg om te zien, want voor een zakje water betaal je hier 15 cent en daarvoor stonden ze uren lang met wel 30 kg op hun hoofd dit te verkopen. Toen kreeg ik al gelijk het gevoel; wat hebben we het toch verdomd goed in Nederland. Oja en ik dacht dat ik dikke billen had maar die Ghanezen hier, whow, dat is letterlijk een zadel voor alle kinderen die op de ruggen zitten.
Eenmaal aangekomen in Gulokuati dachten we eindelijk wat rust te hebben, maar dit bleek niet zo, we werden al door zo’n 10 kindertjes opgewacht en super vriendelijk begroet. Hierna natuurlijk gelijk gespeeld en geklets (jaja in het Engels en dat lukte me redelijk hihi).
Het huis is super luxe voor hier. We hebben allemaal onze eigen slaapkamer, grote woonkamer, keuken en 2 douches. Het is tevens wel een huis voor 12 personen en we zitten er maar met z’n vieren in. We hadden nog net onze klamboe opgehangen voor de donker (dat is hier al om 18:00u) en toen viel al gelijk de stroom uit. Het blijkt dat deze hier om de dag 12 uur uit gaat omdat er te veilig stroom is voor het land. Water hebben we overigens het grootste gedeelte van de dagen wel, tenzij de stroom uitvalt en het water dus niet opgepompt kan worden. Dikke prima te doen.
De dag daarop (10-02) werd ik om 6:00u al gewekt door onze huisdieren: de hanen. We hebben overigens ook geitjes en hagedissen, die zit er overigens ook een in mijn kledingkast en ben verbazingwekkend niet in paniek geraakt (volgens mij zit hij er nog steeds), best knap vond ik zelf. Helaas geen uilen nog gevonden katerkoppen. We hadden hierna om 10:00u een afspraak op onze stage plaats: het Margaret Marquart Catholic Hospital in Kpando. We werden openlijk ontvangen door zuster Magdalena die ons heeft rondgeleid. Er hing een heerlijk rustig sfeertje en ze hadden verschillende afdelingen en units, zag er echt goed uit. Heb er super veel zin in om daar volgende week te starten. We mogen zelf alles bepalen waar we willen staan en helpen, heel vrij en fijn. Na het ziekenhuis zijn we naar de markt en slager gegaan. Ze hebben hier geen supermarkten dus moeten overal alles vandaan halen, heeft wel wat. Bij de slager lag letterlijk alles van hoofden met hersenen tot darmen en tongen. Heel smakelijk vooral toen ik een stuk tegen mijn kop aan kreeg geworpen waardoor ik natuurlijk wel lichtelijk in paniek raakte. Deze dag hebben we ook stof gekocht en sandalen voor het zusters jurkje, deze wordt op maat gemaakt in de kleur groen, zal me vast goed staan uhum hum.
Gisteren (11/02) hebben we om 9:00u een kerkdienst bijgewoond op de dag van de zieken. Deze begon uiteindelijk pas om 10:00u (Afrikaanse tijd he) en duurde tot maar liefst 14:00u. ontzettend lang maar heel gaaf om te zien, er werd gedanst en gezongen en we werden zelfs speciaal voorgesteld aan de bevolking in de dienst. Hierna zijn we naar een pottenbakkerij gegaan die in de middle of nowhere zat tussen allemaal andere huisjes en steegjes. Hier maakte ze alles zelf met de hand met klei en bakje het daarna tussen vuur met stenen. Heel gaaf om te zien hoe ze hier met heel weinig middelen prachtige dingen maken.
We hebben natuurlijk ook al de nodige alcohol op bij een barretje in het dorp, nouja barretje kun je het niet noemen maar je zit er wel heel relaxt en het wordt gerund door een super lieve vrouw.
Nou lieve vrienden dit is het zo’n beetje wat ik de afgelopen dagen heb meegemaakt, waarschijnlijk veel dingen vergeten omdat er echt zo veel op me af komt.
Spreek jullie snel weer,
Veel liefs uit het 35 graden zonnige Gulokuati,
Anouk
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
