agoo (hallo)
Door: anouk van der veeken
Blijf op de hoogte en volg Anouk
08 Maart 2015 | Ghana, Golokuati
Lieve vrienden,
Vandaag voor de eerste keer echt uitgeslapen voor mijn gevoel, tot wel 9 uur. Ik heb weer een aantal drukke weken gehad maar weer heel veel beleefd. Vandaag is ook de dag dat ik alweer 1 maand hier ben.
In het vorige reisverslag ben ik gebleven bij de week van 23 februari. We zouden hierbij veel op de maternity, labour en children ward aanwezig zijn voor het project met de couveuse. Dit is helaas in duigen gevallen. Halverwege de week besefte we dat we aan een dood paard aan het trekken waren. Er heerste onrust op de afdelingen en de couveuse werd zelfs weggehaald, dit allen omdat er een keer een baby in is overleden en men er dus niet meer in geloofde. Na vele gesprekken hebben we er voor gekozen om dit project te gaan stoppen en te gaan voor het bevorderen van de bloeddonaties. Op de labour ward hebben we wel 2 bevallingen in 20 minuten gezien, echt heel bijzonder om mee te maken. Ik wist niet dat er zoveel bij kwam kijken en schrok van de hoeveelheid placenta die er uit kwam bij de nageboorte. De vrouwen mochten ook niet te hard roepen, dan kregen ze namelijk op hun donker. Wel raar om te zien want niemand steunt ze bij de bevalling, de man mag ook niet aanwezig zijn.
Maar even terug op de bloeddonaties. Dit is hier ook een groot probleem. Er zijn amper vrijwillige donaties en vaak kan de familie niet matches met de bloedgroep of men heeft zelf een ziekte zoals HIV of hepatitis. Vorige week was dus een beetje een onrustige week met veel veranderingen.
We zijn die week ook nog naar een beperkt meisje geweest in een afgelegen dorpje. Ze had hersenbeschadiging opgelopen en kon maar moeilijk vooruit. De rolstoel van haar was kapot, waardoor ze niet naar de kerk kon en de rollator viel ook half uit elkaar. Erg om te zien want in Nederland gooien we die dingen vaak weg als iemand is overleden, hier kunnen ze het heel hard gebruiken! De jongens hebben geprobeerd de rolstoel te repareren m.b.v. een timmerman, dit is een mooi en geslaagd resultaat geworden. We gaan het snel brengen en hopelijk hebben we zo wat meer kunnen betekenen.
Afgelopen weekend heb ik een heerlijk weekend gehad, lekker zon zee en strand. We zijn naar Ada Foah geweest om Wilmiek en Rachel op te zoeken, 2 fysiostudenten van het Avans. We zijn hierbij naar Maranatha beach geweest, een heel mooi stukje strand met aan de ene kant de zee en aan de andere kant het meer/ rivier. Je kon hier ook alleen met de boot komen. Er was een leuk barretjes aanwezig en hutjes om in te slapen. Hier hebben we dan ook 2 maal overnacht. Het was heerlijk om ‘s ochtends wakker te worden en het meer in te duiken. De zee was helaas veel te wild. Iedere avond was er een kampvuur en werden de nodige drankjes naar binnen gegoten. Dat was nog eens optimaal chillen. Ook weer eens wat meiden om me heen was fijn.
Afgelopen dinsdag, woensdag en donderdag zijn we meegelopen in het laboratorium voor ons nieuwe project de bloeddonaties. De enige plek in het ziekenhuis waar airco aanwezig is, dat was heerlijk en de tijd is nog nooit zo snel gegaan. We hebben ook al gelijk meegeholpen met de registraties en bloed af te nemen voor onderzoeken. Wel vreemd want dat doen ze hier nog gewoon met naald en dan het bloed optrekken met een spuit, best pijnlijk.
Vrijdag was het Independence Day in Ghana en dat vieren ze groots hier. In de ochtend om 9:00u zijn de scholen gestart met marcheren en stukjes opvoeren, dit vond plaats op een groot veld in het dorp. Echt heel erg leuk om te zien. Het hele dorp was hierbij aanwezig en keek uit naar alle kinderen. Deze vrijdag heeft het ook weer eens geregend, ben er zelfs even in gaan staan, gewoon voor de lol en afkoeling. Nou dit zou in Nederland echt niet in mijn hoofd opkomen. Maar na ons al een week te wassen met emmertjes en rivierwater was dit een soort van luxe.
Gisteren was een beetje een rare dag, we waren uitgenodigd op een begrafenis. Dit vieren ze hier ook weer groots. Als in Nederland iemand overlijdt, moet de begrafenis vaak toch wel na 5 dagen geregeld zijn, hier nemen ze er gerust 3 tot 6 maanden de tijd voor. Het was dan ook heel uitgebreid. We waren om 7:00u aanwezig waarbij we het lichaam nog hebben gezien. Ze was aangekleed in een grote witte jurk. Toch wel vreemd om iemand te zien die je nooit hebt gekend en al in november was overleden. Om 9:00u begon de kerkdienst tot maar liefst 12:00u. hierbij werd de kist naar het graf gegraven, dit gebeurde met veel muziek en toch wel plezier, evenals de kerkdienst. Op die dag waren er 5 begrafenissen in het dorp. Deze worden hier in Ghana alleen op de eerste zaterdag van de maand gegeven. Families zijn hier groot dus heel de economie ligt plat op zulke dagen, vandaar die keuze van de overheid.
Zo dat is het weer zo’n beetje, stiekem toch weer een lang verhaal geworden..
Ik hoop dat het met jullie in Nederland allemaal goed gaat, hier verloopt het nog steeds toppie.
Tot snel,
Liefs Anouk
Vandaag voor de eerste keer echt uitgeslapen voor mijn gevoel, tot wel 9 uur. Ik heb weer een aantal drukke weken gehad maar weer heel veel beleefd. Vandaag is ook de dag dat ik alweer 1 maand hier ben.
In het vorige reisverslag ben ik gebleven bij de week van 23 februari. We zouden hierbij veel op de maternity, labour en children ward aanwezig zijn voor het project met de couveuse. Dit is helaas in duigen gevallen. Halverwege de week besefte we dat we aan een dood paard aan het trekken waren. Er heerste onrust op de afdelingen en de couveuse werd zelfs weggehaald, dit allen omdat er een keer een baby in is overleden en men er dus niet meer in geloofde. Na vele gesprekken hebben we er voor gekozen om dit project te gaan stoppen en te gaan voor het bevorderen van de bloeddonaties. Op de labour ward hebben we wel 2 bevallingen in 20 minuten gezien, echt heel bijzonder om mee te maken. Ik wist niet dat er zoveel bij kwam kijken en schrok van de hoeveelheid placenta die er uit kwam bij de nageboorte. De vrouwen mochten ook niet te hard roepen, dan kregen ze namelijk op hun donker. Wel raar om te zien want niemand steunt ze bij de bevalling, de man mag ook niet aanwezig zijn.
Maar even terug op de bloeddonaties. Dit is hier ook een groot probleem. Er zijn amper vrijwillige donaties en vaak kan de familie niet matches met de bloedgroep of men heeft zelf een ziekte zoals HIV of hepatitis. Vorige week was dus een beetje een onrustige week met veel veranderingen.
We zijn die week ook nog naar een beperkt meisje geweest in een afgelegen dorpje. Ze had hersenbeschadiging opgelopen en kon maar moeilijk vooruit. De rolstoel van haar was kapot, waardoor ze niet naar de kerk kon en de rollator viel ook half uit elkaar. Erg om te zien want in Nederland gooien we die dingen vaak weg als iemand is overleden, hier kunnen ze het heel hard gebruiken! De jongens hebben geprobeerd de rolstoel te repareren m.b.v. een timmerman, dit is een mooi en geslaagd resultaat geworden. We gaan het snel brengen en hopelijk hebben we zo wat meer kunnen betekenen.
Afgelopen weekend heb ik een heerlijk weekend gehad, lekker zon zee en strand. We zijn naar Ada Foah geweest om Wilmiek en Rachel op te zoeken, 2 fysiostudenten van het Avans. We zijn hierbij naar Maranatha beach geweest, een heel mooi stukje strand met aan de ene kant de zee en aan de andere kant het meer/ rivier. Je kon hier ook alleen met de boot komen. Er was een leuk barretjes aanwezig en hutjes om in te slapen. Hier hebben we dan ook 2 maal overnacht. Het was heerlijk om ‘s ochtends wakker te worden en het meer in te duiken. De zee was helaas veel te wild. Iedere avond was er een kampvuur en werden de nodige drankjes naar binnen gegoten. Dat was nog eens optimaal chillen. Ook weer eens wat meiden om me heen was fijn.
Afgelopen dinsdag, woensdag en donderdag zijn we meegelopen in het laboratorium voor ons nieuwe project de bloeddonaties. De enige plek in het ziekenhuis waar airco aanwezig is, dat was heerlijk en de tijd is nog nooit zo snel gegaan. We hebben ook al gelijk meegeholpen met de registraties en bloed af te nemen voor onderzoeken. Wel vreemd want dat doen ze hier nog gewoon met naald en dan het bloed optrekken met een spuit, best pijnlijk.
Vrijdag was het Independence Day in Ghana en dat vieren ze groots hier. In de ochtend om 9:00u zijn de scholen gestart met marcheren en stukjes opvoeren, dit vond plaats op een groot veld in het dorp. Echt heel erg leuk om te zien. Het hele dorp was hierbij aanwezig en keek uit naar alle kinderen. Deze vrijdag heeft het ook weer eens geregend, ben er zelfs even in gaan staan, gewoon voor de lol en afkoeling. Nou dit zou in Nederland echt niet in mijn hoofd opkomen. Maar na ons al een week te wassen met emmertjes en rivierwater was dit een soort van luxe.
Gisteren was een beetje een rare dag, we waren uitgenodigd op een begrafenis. Dit vieren ze hier ook weer groots. Als in Nederland iemand overlijdt, moet de begrafenis vaak toch wel na 5 dagen geregeld zijn, hier nemen ze er gerust 3 tot 6 maanden de tijd voor. Het was dan ook heel uitgebreid. We waren om 7:00u aanwezig waarbij we het lichaam nog hebben gezien. Ze was aangekleed in een grote witte jurk. Toch wel vreemd om iemand te zien die je nooit hebt gekend en al in november was overleden. Om 9:00u begon de kerkdienst tot maar liefst 12:00u. hierbij werd de kist naar het graf gegraven, dit gebeurde met veel muziek en toch wel plezier, evenals de kerkdienst. Op die dag waren er 5 begrafenissen in het dorp. Deze worden hier in Ghana alleen op de eerste zaterdag van de maand gegeven. Families zijn hier groot dus heel de economie ligt plat op zulke dagen, vandaar die keuze van de overheid.
Zo dat is het weer zo’n beetje, stiekem toch weer een lang verhaal geworden..
Ik hoop dat het met jullie in Nederland allemaal goed gaat, hier verloopt het nog steeds toppie.
Tot snel,
Liefs Anouk
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
