Eerste dagen in het ziekenhuis

Lieve vrienden,

Ik heb een paar hele mooie dagen gehad. Om maar gelijk te starten met afgelopen zondag, toen zijn we naar de kerk geweest in onze woonplaats Golokuati, deze staat recht tegenover ons huis. De meeste van jullie lagen na een wilde nacht van carnaval pas een paar uur te slapen maar wij zaten stipt om 7:30u in de kerk. Het was erg speciaal om hier bij te zijn, we werden namelijk voorgesteld aan de bevolking, ook werd er speciaal voor ons geboden. We werden zelfs naar voren gehaald en mochten wat over ons zelf vertellen. Er werd hierbij telkens flink geapplaudisseerd en werden heel warm ontvangen. Daarna werd er nog flink gedanst en muziek gemaakt, heel anders dan dat het er in Nederland in de kerk aan toe gaat dus.
Gisteren was dan de eerste dag in het ziekenhuis, heel spannend! In mijn mooie zusters jurk en sandaaltjes in de taxi om 7:00u naar Kpando. Daar werd allereerst gestart met een ochtendlied waarbij god vele malen werd bedankt. Iedereen in dit gebied is zeer religieus, het ziekenhuis wordt zelfs grotendeels geleid door 2 zusters/nonnen. In dit ochtendlied werden we door zuster Magdalena voorgesteld aan het personeel, hier weer heel hartelijk ontvangen. Mike en ik zijn die dag gestart op de medical ward, deze lag helemaal vol met veel verschillende ziektebeelden zoals HIV, diabetes, verschillende ontstekingen etc. In Nederland zou een groot gedeelte van deze patiënten gewoon thuis zijn en daar de zorg krijgen, maar dat is hier niet. Als iemand medische hulp nodig heeft moet men altijd zelf naar het ziekenhuis komen. Ze hebben ook maar 1 ambulance, deze is helaas kapot. Maar even terug naar de medical ward. Vrouwen en mannen zijn op deze zaal gescheiden door een groot gordijn en liggen flink dicht op elkaar, geen privacy dus. Het lag zelfs zo vol dat de isolatiekamers dubbel bezet waren en er patiënten ook op de sergical ward lagen. We hebben hierbij meegelopen met de artsenvisite, zeer interessant. Hierin werden de wijzigingen toegepast en voerde de verpleegkundigen de opdrachten van de arts uit. Eten brengen en de patiënt verder verzorgen doet de familie, dit is ook heel anders dan in Nederland. We zijn dus alleen verantwoordelijk voor het medische gedeelte, dat is wel even wennen want we zijn gauw geneigd om er even snel iets bij te pakken. Wat me wel erg opviel is dat ze er heel erg hygiënisch te werk gaan met de handelingen, dit had ik niet verwacht.
Vandaag hebben we een dag meegelopen op de children ward, super leuk! Wel ook weer heel anders dan in Nederland. Hier moesten namelijk de ouders dag en nacht aanwezig zijn om te zorgen voor de kleine, als er iets mis is moesten ze naar voren komen waar het personeel zat. Er waren dus geen verpleegkundige op de zaal aanwezig. We zijn hierbij ook meegelopen met de artsenvisite, wederom zeer interessant. De dokters zijn hier ook super aardig, je merkt ook dat ze vaak in de westerse landen hun opleiding hebben gehad en over heel veel kennis beschikken. We mochten ze van alles vragen. Ik heb nog nooit op een kinderafdeling stage gelopen, denk dat dit overheen komt met Nederland als je het hebt over 1 kind begint te huilen, dan beginnen ze alle 10 te huilen. Dit geluid dus veel gehoord vandaag. We hebben tevens vandaag een kijkje genomen op de manitary ward en labour ward, hier gelijk een super idee voor ons project op gedaan. Het doel van deze eerste week in het ziekenhuis is namelijk ook om op verschillende afdelingen te kijken waar we kwaliteitsverbetering in kunnen betekenen voor het ziekenhuis. Door de stichting is er een soort van couveuse weggezet, maar men weet niet hoe dat hij werkt. Er worden veel te vroeg geboren baby’s geboren en overlijden ten gevolge van te weinig warmte en infecties, met zo’n couveuse maak je de kans daar veel kleiner op. De kinderarts en de directeur vonden het een super idee, dus dit wordt onze uitdaging voor de komende weken/maanden: education. Ik heb er mega veel zin in!
Morgen gaan we een hele dag meelopen op de labour ward en manitary ward, ben benoemd hoe de bevallingen hier verlopen.
Zo het is toch stiekem nog een lang verhaal geworden, sorry was ik niet van plan maar ik maak hier zo veel mee, het is ongelofelijk gaaf!

Tot snel en veel liefs, Anouk